Dag 2

Dinsdag 29 juni
Het is 22:52 en eindelijk donker. De verwarming - lees: gaspit - is uit. De WakaWaka lamp aan. Tijd om in bed 'Oorlog en Terpentijn' uit te lezen. In mijn  ooghoek zie ik een donkere vlek op het tentdoek boven me. De vlek beweegt. Als ik de lamp erop zet zie ik een bruine nachtvlinder die van schrik blijft zitten. De oogjes als twee glinsterende kraaltjes. Even later fladdert hij weg. Naar boven. In de nok van de tent hoopt hij minder lastig gevallen te worden denk ik.

Als ik dit nu teruglees - het is inmiddels 1 uur de volgende dag - vrees ik dat dit het meest spannende van vandaag zal worden. Het miezert.. dan weer even droog .. en dan weer verder miezeren. Buiten staan bakken en emmers in diverse kleuren en maten vol met regenwater. Om te compenseren dat ik niet in zee ging zwemmen - meer vanwege het klimmen over het duin dan de zee - heb ik met een bakje het regenwater over me heen gegooid. Heerlijk fris. Daarna 4 lagen kleding aan want aan kou heb ik de pest. 

Tijdens de regenpauzes naar het 'washok' zoals wij van de ouwe generatie het moderne sanitairgebouw blijven noemen. Terug om de regen weer even af te wachten onder de tentluifel, ondertussen genietend van het driehoekige uitzicht op de zeereep en de grijzige lucht.

Ik ben niet de beste qua discipline, maar ik heb me toch iets voorgenomen.  Elke dag naar het duin naast de strandovergang om het uitzicht met steeds andere materialen vast te leggen. Want waarom heb ik anders die hele mikmak meegenomen!

Vandaag meteen maar gekozen voor pastelkrijt. Handig, want daarmee is nou nog nooit iets moois uit mijn vingers gekomen. Truttig spul.  Maar aangezien Breitner er wel weg mee kon, toch maar weer es proberen. Helaas.. alsof ik weer op de lagere school een opdracht van de juf zat uit te voeren. Vegen met en zonder zand maakte het er allemaal niet beter op. Hup! Schetsboek dicht en dan maar domweg genieten van de zeilende meeuwen boven de duinen en het strand. 

Terug naar de tent als het steeds-weer-miezeren me gaat vervelen. Onder het koffie zetten laat ik het niet op me zitten: maak er wat van Tien! Ik neem  een fijnlijner en begin in het krijt te krassen. Kan natuurlijk niet want het is stof en de pen verstopt direct. Haarlak erover! Nog steeds weigert de pen mee te werken. Dan maar grof geschut: oost-indische inkt. Dan heb ik mooi twee materialen in 1 dag gebruikt . Dat schiet lekker op. De rietpen met inkt kan het pastelkrijt en de haarlak goed aan. Kris-kras-krassend en zwiepend met de rieten punt over het papier begint het zowaar wat te lijken.  Dan ontdek ik het dopje. Daaraan zit een grof gepunt buisje. Ik ga los, niet geschoten altijd mis. Het helmgras op de voorgrond moet eraan geloven. Van het zo zorgvuldig gekozen groene, gele, bruine, oker en grijze krijt is nauwelijks nog iets te zien. 

Zoals eerder gezegd: het zij zo... hahahahaa!