Dag 3

Droog, geen drup, al niet sinds half acht vanochtend. Lui in bed, dromend en googelend over naar Londen gaan. In het Victoria&Albert Museum is een tentoonstelling over Alice in Wonderland.  

Vandaag even bij de tent schilderen, niet met alle heisa sjouwen maar me concentreren op het werk. Onderwerp? Ay, ik heb een verzoek liggen waar ik maar omheen drentel.  Als het nog langer duurt hoeft het niet meer.

Gisteren het bestelde boek over de schilder Oskar Kokoschka ontvangen. Wat een schilder. Zoveel stijlen ook. Nu gauw maar weer loslaten want anders pak ik geen penseel wer op. Trouwens wel benieuwd wanneer ik het rolkarretje met olieverfspullen eens tevoorschijn ga trekken. Dat ikzelf nog in de tent pas blijft een wonder :-)

Nu eerst maar eens opstaan en naar de rustige grijsblauwige lucht kijken. En koffie zetten. Later meer.

Ik vroeg me onder de koffie af wat er aan schort als ik bovenop het duin sta met mn stoeltje en de verf-mik-mak. Ik mis er het in alle rust verf in de goede kleur mengen. Mijn acryl is binnen een minuut aan het drogen,  waardoor het korrelig wordt. 

Dus in de tent eerst maar eens rustig uitproberen wat het beste systeem is. Hoofdkleuren eerst aanlengen met verdunde 'retarder' - vertrager - en daarna pas de kleuren mixen. Of zoals ik tot nu toe deed, de vertrager pas bij de benodigde kleuren toevoegen.  Ik kan kort zijn. Ik kan beter ophouden met acryl - zeker als ik buiten ploeter - en met olieverf (op waterbasis) verder gaan. Dan krijg ik rust, kan de tijd nemen om te kijken kijken en nog eens te kijken en dan rustig  schilderen.

Toch heb ik de hele dag  aan een opdracht gewerkt.  Met acryl in de open tent. Zelfs dan droogt het me te snel. Kleuren rustig gemengd, staaltjes gemaakt en diep adem gehaald. Wat er nou precies zo doodeng aan is om in opdracht te schilderen is niet uit te leggen. Gelukkig  verdwijnt dat gevoel al schilderend. Af en toe neem ik afstand, breng de piesemmer of de vuilnis weg en ga dan met ferm penseel weer verder. 

Om vier uur snel een verlate lunch gekookt en door maar weer. Om half acht besloot ik dat het af was. In overleg met mn achterbuurtjes kwam ik op het idee van een lijstje. Lijm bij de benedenbuurman gescoord en nu ligt het geheel zes uur onder een steen uit te harden.

Zucht. Whisky! Ik ben totaal van de wereld geweest. Niet op het duin, geen zee gezien. Maar een klein toppertje rijker. Publiceer het pas als de opdrachtgever het gezien heeft.