dag 5

Je kon er op wachten : het goeie voornemen om elke dag het duin op te klimmen met ander teken-en/of schildermateriaal... niet vol te houden. Dan weer regen, dan weer een knie die niet meewerkt of dan weer domweg geen inspiratie. "De boog kan niet altijd gespannen zijn." zei mijn moeder altijd en dan haalde ik ongelovig mijn neus op.  Maar ouder wordend gaat het vanzelf. Ik laat dingen als ik er geen zin in heb. Al is het tien keer mijn eigen enthousiaste voornemen.

Inmiddels. Inmiddels zit ik in Amsterdam achter mijn pc dit te tikken en heb ik net heel lang met kleinzoon Malang in Gambia gebabbeld via whatsapp. Want ookal zit ik op mijn plek in het duin alsof ik op een onbewoond eiland vertoef, ik ben me terdege bewust van het feit dat ik "mijn mensen, mijn familie' in Gambia twee jaar niet gezien heb. Over twee weken is het Offerfeest, oftewel Tabaski. Dan probeert elke familie geld bij mekaar te sprokkelen om een ram te kopen. De prijzen voor een schaap lopen met de dag op dus ik ben waarschijnlijk al rijkelijk laat om mijn mensen van geld te voorzien. Zo hoor ik net van Malang dat een ram nu al 12.000 dalasias kost ( 12x 20 euro) terwijl hij bijvoorbeeld maar 4000 van mij krijgt, de prijs van vorig jaar. Ik heb hem uitgelegd dat hij niet een eigen ram moet willen maar het geld samen met de familie bij elkaar moet leggen. Dan is een gedeelte van de ram van hem ( wat vind je het mooiste stukje, Malang?). Met zijn elf jaar snapt hij dat heel goed en zegt dan ook "ok Tin, I will do that.." Mijn schatje, blij als ik in november hem eindelijk weer kan knuffelen en in bed stoppen.

Maar goed, terug naar Vlieland. Om tien uur vanochtend las ik in de email dat het Rijksmuseum mij van harte welkom heet morgen op de Slavernij Tentoonstelling, waarvoor ik allang geleden een ticket geboekt had. Ik wou het eigenlijk afzeggen, maar keek naar de wolken, zag het zakje wasgoed en dacht: Gaan! Dus pakte ik om 11.50 uur de boot. Rob was weer eens zo lief om me op te halen en om vier uur s middags stond ik het boodschappenlijstje al af te werken in Amsterdam en draaide de was al.. 

Zondag had ik de nodige zon gehad omdat ik in mijn Eva-kostuum zoals een neef van mij dat noemt, de tent uitgeruimd had om schoon schip te maken na anderhalve maand niets doen qua schoonmaken. Ook moest het gras gedeeltelijk onder de vleugels van de tent verwijderd worden in verband met ventilatie. Dat mijn achterburen aan de zondagse lunch zaten en ik voor hun neus met de billen in de lucht en de kop onder de tent het helmgras te lijf ging, ontging me tot ik er na een half uur kreupel onderuit kroop en ik ze zag zitten.  Toen voor de laatste pollen gras snijden toch maar even een slipje aangedaan.

Het zeewater is eindelijk heerlijk fris en niet koud. Dat was het misschien wel al veel eerder, maar dat had ik niet door. Gisteren heb ik voor het eerst besloten erin te gaan zwemmen. Welzeker 40 slagen hahahha. Daarvoor zei ik al of niet tegen mezelf "erin en eruit, dat is genoeg!" Vorige week heb ik me geconcentreerd op een schilderopdracht, zittend onder het afdak van de tent of heel ongemakkelijk op de rand van het  bed. Geen zin om steeds spetters te verwijderen. Omdat de einddatum in zicht kwam en ik een deadline worker ben, heb ik al het gesputter aan de kant gezet - altijd wel een reden om er niet aan te beginnen - en de kwast gepakt. Een dag later kon ik het gewenste 'hondje' inpakken en naar de post brengen en was het op tijd bij de opdrachtgever. 

Het is nu maandagavond. Het voelt raar om hier in mijn huis  te gaan slapen maar om kwart over tien moet ik morgen in het museum zijn. dus draai ik er een punt aan. Niet zonder ook nog even de mooie uitzichten vanaf de boot te vertonen.