Dag 4

De zon schitttert in het laagstaande water. Piepkleine witte vlekjes die razendsnel over het blauwgrijze wateroppervlak bewegen. In de verte staat iets op de zandbank. Het lijkt een pinguin. Als hij de vleugels uitspreidt en ik dr kromme nek zie weet ik: scholekster!

Ik wandel rustig langs het lege strand. Frank haalde me ongewild over om het duin over te klimmen. Doen Tien, even uit de schilder-mood losbreken.

De plaatjes bij eb zijn zo prachtig. De zachte pastelkleuren, zie het maar eens te vangen. In de verte, bij de punt, is een platbodem net bezig het zware getaande zeil omhoog te heisen. De gaffel blijft halverwege even wiebelend in de wind hangen. Ongetwijfeld neemt de schipper even rust om op adem te komen. Mijn eigen zeilsloep komt weer boven. Ik weet hoe zwaar het is het grootzeil omhoog te krijgen. Zie de kloten langs de mast weer voor me. Ach, mijn scheepje.. good memories.

Voor we het duin terug opklimmen nemen we nog een duik in het frisse zeewater. Tien slagen en dan rustig over de harde ribbels in het zand teruglopen naar het hoopje kleren dat ons wacht voor we de praktijk-van-alledag weer oppakken. Sanitair wegbrengen ( lees: piesemmer) en ontbijt. 

Voor koffie heb ik even geen tijd. Ik ga het geschilderde hondje naar de post brengen. Koffie in het dorp en dit schrijven. Overigens kwam ik op het strand Lobke tegen die ik vorig jaar geschilderd heb. Wie weet schilder ik dit speelse Vlieland-hondje weer.