Op 6500 km afstand..

Het is donderdag. Hier is het grijs, maar in mn hoofd schijnt de zon en is het warm.  In gedachten ben ik bij Manyima die vanochtend met Mariet Knot  en Musa naar  de fysiotherapeut in Gambia is gegaan. Ondanks - of eigenlijk liever 'dankzij' -  dat ze maar één keer in de twee weken er naartoe gaat, is er verbetering zichtbaar, schrijft Mariet. Dat ze veel oefent thuis  op het stoelfietsje lijkt te helpen. Het verlamde been wordt sterker.  Het is nog wel een gedoe om de boel werkbaar te maken. Zo gleedt het fietsje alle kanten op en is de door mij aangeschafte stoel nog steeds te laag. Voor het eerste heb ik naast de sportschoenen en sokken,  een antislip mat meegegeven aan Elly Pothoven . Verder had ik een soort voethoes gemaakt die ze kan gebruiken om de voet op het pedaal te houden. 
Zoals ik het op 6500 km afstand bedacht had werkte het niet. Maar Mariet was creatief genoeg om de klittenbanden van de voethoes anders te gebruiken. 
We komen er wel, linksom of rechtsom. Met haar 30 jaar is Manyima te jong om voor altijd half verlamd te zijn.  In imbarra meisje! Zet hem op! We geloven erin! 🧡

Ps mocht het door mij gereserveerde sponsorgeld niet voldoende zijn om de fysio+reiskosten te betalen, dan hoop ik op iemand van de lezers te kunnen rekenen! 🧡
Dank aan Brigitte: https://recreational-center-brusubi.jimdosite.com/physiotherapy/
#stroke #cva