Zondagpret

Sinds de aankomst op dinsdag hebben we keihard gewerkt, dus tijd voor ontspanning. Naar het strand. Hoe? Want nog steeds geen auto. Taxi dan maar voor een keer. Het werd een dag vol verrassingen.  

De eerste verrassing verzorgden Malang en ik zelf: naar Salims restaurantje bij de boten in Sanyang. De man kreeg zowat een hartverzakking "Mamaaaaa! Malang!!!" Vreselijk leuk elkaar weer te zien. En om te zien hoe hij de twee jaar corona overleefd heeft. Alles mooi fris opgeknapt, twee nette tafels met kleedjes en.... een auto voor de deur. Meteen maakt hij koffie en thee en ik geef meteen geld om ingredienten voor de lunch te kopen. Dan.. óp naar de beach. 

 Met mn loopstok als hulp laveer ik tussen de boten door, uitkijkend voor stukken visnet rond mn  voeten. Alles met beleid.  Bij strandtent Rainbow staan de houten ligbedden opgesteld per twee of vier, keurig onder een vierkant rieten dakje.  We planten onze spullen op een setje, ik kleed me om en daarna even langs het strand lopen om alles door te laten dringen. Het been zeurt dat het  zwaar is, wen er maar aan! Sleepte ik vroeger een tas met speelgoedautoos en zwembandjes mee, nu is een voetbal voldoende. Malang zal de hele dag met de bal in de weer zijn. Soms met jongens van zijn leeftijd, maar ook met een groep grotere boys. Iedereen wil met de oranje bal spelen.

De tweede verrassing zijn mn vrienden Marco en Myrthe die hier wonen met hun honden. Waar ik ben en of het leuk is als ze langskomen... wat een vraag!  En zo kletsen we wat af onder het drinken van lauwe biertjes. 

De derde verrassing zijn de zee schildpaddden. Er is een stichting die ervoor zorgt dat de vissers ze afstaan. De keus voor hen is niet moeilijk: een loterijbriefje of 5 jaar gevangenisstraf. We zien hoe in de verte een man op een squad twee schildpadden laat zien aan chinezen. Myrthe springt op en belt direct de turtleman die er achteraan gaat. Voor je het weet worden ze verkocht voor turtlesoup. Als we er later naartoe lopen blijkt de squad juist van de stichting te zijjn. Niks verkoop. In tegendeel:de centimeter komt te voorschijn. Lengte en breedte wordt opgemeten en genoteerd op daarvoor bedoeld formulier. En daarna wordt de grootste gechipt. Met een metalen 'ring' in zijn flap. En dan mogen ze terug naar zee. Op hun buik waggelen ze zo hard ze kunnen. Aandoenlijk.

De dag is om, de zon zakt langzaam richting horizon. Snel naar huis want morgen vroeg op. Malang moet naar school. En ik hervat de schoonmaak in de roundhut. Wa t helaas moest de insecticidenmam terugkomen omdat er nog teveel vleermuizen achtergebleven waren. Never a dull moment :-(