Uit de hemel gevallen..

De hemel als equivalent van Gambia.. ik had het niet kunnen bedenken. Toch deed ik het, verdwaasd voor het 'fornuis' staand in de keuken. Of hoe heet zo'n electronische bakplaat.. Ik staarde naar de diverse cijfertjes en streepjes op het donkere glas. Hoe gaat zoiets aan? Ik bukte om in de ruimte eronder te kijken. Zat daar soms een stekker? Die zat daar, maar die was weer voor heel iets anders want het snoer verdween door een rafelig gat in de muur. Voorzichtig raakte ik een streepje aan. Niets. Het met koffie en water gevulde espressopotje was geen probleem. Ik was gewend aan  de arme versie van dit blinkende rvs potje. Toch maar op een cijfer drukken dan..? Een helrode 8 blinkte op. Denk denk.. was het niet op 12 dat ik koffie zette? En waar is hier eigenlijk een bakpan?! Gewoon om een ei te bakken. Alle deurtjes opentrekken maar. "Waarom hangt zoiets niet gewoon aan de muur, zoals 'thuis in de roundhut' ?!"  dacht ik verontwaardigd. 

Uiteindelijk heb ik twee eieren gebakken en loop met bord en kopje pikzwarte hete koffie naar de handige fauteuil bij het raam. Begin dit te schrijven. Als ik tot de kern wil komen, namelijk vertrek uit Gambia en aankomst in Nederland beschrijven, neem ik eerst een hap brood met gebakken ei. Te laat. Koud geworden. In nog geen 5 minuten ijskoud. De koffie dito. 

Op het aanrecht liggen de boodschappen die buurman/vriend Paul liefdevol heeft uitgekozen. Naast de sinaasappels van Pap  die ik meegenomen heb. Twee werelden..