Kokkelekoo

Het is 5 uur als de haan het tijd vindt om op te staan. De zon is nog niet eens op.  "Kokkelekóó...". De Gambiaanse variant van onze "Kukulekuu". Ik wil nog wel even opstaan om  naar  de  wc te gaan, maar wikkel me daarna weer in het gefrommelde laken op het doorgezakte bed. Zeven uur is vroeg genoeg. 

Tegen achten zie ik de lucht heel voorzichtig zacht oranje kleuren. Je hoeft hier nooit bang te zijn dat hij op een dag wegblijft. Zon, altijd zon. Het heeft zn goeie en slechte kanten, voorlopig alleen maar goeie wat mij betreft.

Op de compound scharrelt een grote witte kip met kleintjes. "Is my hen" zegt Malang trots. De vrouwen vegen het zand voor hun huis aan. Dubbel gevouwen in paars met knalgeel met een bosje riet in hun hand. Als je straatje maar schoon is..

De dag van gisteren is moeilijk te beschrijven met 1 duim op de telefoon. Samengevat: de roundhut troffen we stijf gesloten aan. Sinds eergisteren heeft Omar de reservesleutels, officieel overhandigd sinds het debakel van drie jaar niets kunnen uitrichten. Het gemak van wel de sleutel hebben bleek toen de insecticide-man zich vroeg bij de roundhut meldde. Het huis zou een soort van uitgegast worden waardoor de vleermuizen het houten dakskelet los zouden laten en door de ramen naar buiten zouden vliegen. En zo troffen we de keukeninhoud onder een douchegordijn op de veranda aan. "You may not enter untill 2 oclock". Ok de boodschap is duidelijk. We bellen Mama's driver weer op - hij is net weggereden-  om ons naar Kartong te brengen. Daar heeft Mama  twee jaar geleden een flinke lap grond gekocht van eigen verdiend geld. Met hard werken - koken in een lodge- kon ze steen voor steen haar mini roundhut opbouwen.  En toen werd ze verliefd op een man die Europees georienteerd is, een baan bij het Ministery for Education heeft en vervolgens zorgde dat er ramen en deuren in haar roundhut kwamen. Goeie zet voor zover je daarvan kunt spreken als het om 'Real love Tien!" gaat.. Toen Mama hoorde dat ik zou komen werd er vaart achter de trouwdatum gezet: 23 december. Vijftien jaar nadat ik de 15 jarige puber die steentjes uit de rijst zat te vissen, onder mijn hoede nam. Het kan snel gaan, want gisteravond stond ze met 'her husband'  voor mn neus. Rechtstreeks vanaf het vliegveld, waar hij terug was van een zakenreis naar Zuid Afrika.  Mama heeft het altijd  in haar gehad om goeie  en daarnaast ook slimme keuzes te maken :-) zo ook nu met een man met compound, auto, driver, en genoeg geld achter de hand, zodat zijn toekomstige vrouw niet hoeft te ploegen voor geld. "I am going to do just small busines ." Ik lach, knipoog, well done Mama :-)  

En nu is het zondagochtend. De insecticide-man zal vanochtend terugkomen,want gisteravond vlogen ze als helicopters door de palo. Malang en ik gaan naar het strand in Sanyang. Met een taxi, want mn eigen jeep is nog niet 'rijklaar'. Fijne zondag allemaal!

Bij de fotoos: roundhut schoon en ingericht, zo happy! En Mama die ontbijt voor me haalt en haar huisje in Kartong