Van Rozengeur en Manenschijn..
20 december 2022 - Gunjur, Gambia
Helaas is het niet altijd rozengeur en manenschijn. Nergens en ook hier niet. Gisteren flink in de mineur na een bezoek aan Malangs en mijn hartsvriendje Mustapha. Hij heeft een tumor in de knie die alleen abroad te opereren zou zijn: Turkije, india of Nigeria. Ligt de hele dag eenzaam op de bank met zn 13 jaar. Pht... eerst maar eens wat kleine dingen oplossen: Malang er naartoe krijgen op de fiets. Mustapha is nl verhuisd nr 2 dorpen verderop. Maar de fiets v Malang staat 'natuurlijk' geparkeerd want moeder betaalt geen reparaties. Kortom........pfffffht.... diep ademhalen maar en gaan regelen cq betalen. Bloedsjagreinig om 21u nr bed gegaan. Daardoor gelukkig eindelijk eens 8 u geslapen. Zo direct ga ik met sponsordochter Mama naar de taylor om mn pak/jurk te laten maken voor Mama's trouwen as vrijdag. Een lange broek met daarboven een tuniek met 3/4 mouwen. Al het lelijks bedekt ;-)
Er komt geen feest en geen program,vanwege de 'omstandigheden': familie weigerde toestemming te geven voor het huwelijk. De cultuur hier wil dat de familie beslist met wie je trouwt. No way voor Mama,noch voor haar aanstaande man, die weliswaar Gambiaan is, maar zeer Europees georienteerd. Nu trouwen ze dus via Islamic Court., een soort rechtbank. Allemaal gedoe.
Verder gaat het zn gangetje: Malang naar school en ik de ochtenden vrij om te lezen of anderszins mezelf rustig te houden. Het lijf mist de struktuur van thuis: fysiotherapie en trainen op de apparaten. Dus sjokt het onder paracetamol met me mee. Het is wat het is. Malangs zus heeft gisteren de artrose in mn voeten behandeld met bambutuloo, een lokale bamboecreme. Het blijft me verbazen wat een kracht ze hier in hun handen en vingers hebben. Masseren is dus echt afzien.
Tot zover vandaag, prettige dag allemaal!
Hebben ze geen MMS, een goedje dat zelfs koudvuur geneest.
Vandaag al goed op weg daar mee.
Succes!
Pfff. in januari kun je weer uitrusten in het drukke Nederland.