Rikketikketik.. zachtjes tikt de regen....

Al twee dagen flink bewolkt , geen zon - helemaal niet erg - en nu dan regentikjes op het dak. Het is maar goed dat de afspraak met de timmerman niet doorging. Want onder de sterren slapen met regen is me iets te stoer. Gisteren me lam gepind om al het material voor het dak te betalen , komen ze niet. "Funeral at two o'clock" komt Omar me vertellen. Begrafenis. Het golfplaten pakket had hij trouwens toch nog niet gehaald.  Ik zou denken dat je 's ochtends dan wel wat kan doen, maar misschien is het een naast familielid. Dat weet je nooit,  want iedereen is aan iedereen gerelateerd en dus loopt bij een begrafenis heel Gunjur uit. Alleen de mannen. De vrouwen zitten met zn allen  thuis onder een hoofddoek te treuren. Goed, voor niets dus de hele slaapkamer ontruimt. Nu maar weer gedeeltelijk inruimen om vannacht te kunnen slapen. Het houdt je van de straat. Maar je zou toch op reis gaan? hoor ik iemand denken? Klopt. Dat werd ook op het laatste moment door Mama gecancelled. Niet leuk, want alles stond gepakt om 's ochtends te vertrekken. Niks is wat het lijkt hier en afspraken lopen hier 'anders' dan thuis.

Tel daar nog een huiselijk akkefietje bij op met Malang die geen woord meer wilde zeggen nadat  ik hem verteld had dat hij zich niet aan de afspraak gehouden had, en de treurnis is wel zo'n beetje compleet.

Wel een dag broodnodige rust na zoveel gestress om niks. Malang heb ik helaas naar huis moeten sturen om die reden.  Zijn moeder en de andere vrouwen op zijn compound hebben hem onder handen genomen en bestraft: niet van de compound af en samen met Fatou Bananu - één van de vrouwen - naar mij om sorry te zeggen. "Today he can come?" vraagt zijn moeder. Ik vind dat geen goed plan. Ten eerste ben ik lekker rustig - Zen - aan het naaien en net een beetje van de opvoed-stress bekomen. Morgen of overmorgen maar. Kan hij nog wal langer nadenken over het antwoord op mijn vraag wat de regels hier in huis zijn.

Met een luisterboek naast me, naai ik van oude  Gambiaanse  lappen 1persoons dekbedhoezen. Alleen onder een laken slapen vind ik te kil en te licht. Met een dubbel laken voel ik me net even meer bedekt.

Positief: de carburateur van de Suzuki is schoongemaakt en de motor heeft zeker een half uur staan ronken. Een wiel is verwisseld. De andere drie worden handmatig wat opgepompt zodat Omar ermee naar de bandenman kan rijden.  Dat er in de voorruit een enorme ster zit neem ik maar voor lief. Zou door de hitte in de garage zijn gekomen. Who knows...;-)