Ochtend

Ik zit in de palo van Matou, aan de grote tafel voor het raam.  Wat geen raam is want een grof gaas met daarachter fijner gaas. Een papieren cementzak dicht een gat in het gaas af. De zon schijnt naar binnen, maar wordt tegen gehouden door een vredig opbollend en weer  afzakkend gordijn. Het heeft haar langste tijd gehad. Maar waarom iets nieuws ophangen? De zon maakt het toch weer stuk. En dus waait het oude damast gordijn zachtjes heen en weer. Als dat niet Zen is. Kunnen wij een voorbeeld aan nemen. Zoals aan zoveel dingen hier. Alles heeft hier een tweede of derde leven. Toen ik gisteren de bin met troep vulde, was de hoeveelheid 'vuil'  in 5 minuten gehalveerd. Mijn kapotte sportschoenen en diverse binnenzolen, er is altijd wel iemand die er raad mee weet. Dat wordt vandaag nog leuker, want ik ga straks met Mama de keukenkast te lijf. De hele inhoud gaat weg. Van pasta tot beschuit. Dat laatste ziet er trouwens gek uit na 3,5 jaar: verschrompeld in een dichte bus. 

Mijn ontbijt vanochtend bestond uit een banaan en een appel (luxe!) , een hele grote grapefruit van de boom naast de compound, en een uitzuig- sinaasappeltje. En een cracker van thuis.  Lunch krijgen we vanmiddag  insjallah! van de preschool. Sibou zal dat wel meenemen: een pannetje rijst met 'spul', gewikkeld in een kleurige lap, die daarmee middels de knoop bovenop  tevens dient als 'tasje' om het mee te nemen. 

Kokkelekooo... de haan. En achter het huis rommelen de geiten. Mij hoor je niet klagen :-)