Foutje...

Kerst is over, geen 2de kerstdag hier. De dag begint gezellig. Ik spreek met mn lieve buurmannen op Ameland. Malang maakt vogelgeluiden in de andere kamer en ik antwoord. " Malang, where are the tapalapas you bought yesterday? I am going to make tosti with cheese, ok?". Ik leg hem uit dat Mama Kalis dat altijd deed na Kerst: oud brood roosteren of wentelteefjes ervan maken. 

Ik leg uit dat we het stokbroodje eerst een beetje vochtig maken met de hand ' to make it fresh again'. Dan vraag ik Malang even de kaasdoos uit het koelboxje te halen. Tot zover niets aaan de hand. Hij opent de doos en ziet het stuk droge worst liggen. Hij weet dat het eufemistisch gezegd geen 'cow meat' is.  Malang is moslim en eet beslist geen varkensvlees. Hij gaat zelfs voorzichtig met 1 vinger over de buitenkant ervan. Ik maak de 'tosti's' en leuk ze op met ketchup. Malang staart er alleen maar naar. "Adómo"  spoor ik hem aan, eet! Hij schudt nee. Ik vraag of hij het niet lekker vindt, vreemd want hij houdt van kaas. Nog gaat er geen lichtje bij me branden. "I am just not hungry".  Dan vraag ik of hij dan misschien  cornflakes wil met melk . Ook niet. Tapalapa  beans dan? Zijn lievelings stokbroodje. Als hij ook dat weigert en niets meer zegt, draaien mn hersens overuren. Het zal toch niet de aanblik van het vlees geweest zijn, samen met de kaas in één doos? Hij knikt, kijkt me niet aan , daarentegen kijkt hij beschaamd naar beneden. Ik leg hem uit dat hij kan helpen door  met woorden aan me uit te leggen hoe de vork in de steel zit. Maar niets. Dan probeer ik te zeggen wat er misschien fout is gegaan na het gezellige begin van de ochtend. " It is the meat?"     ".."   

" I should not have put it together with the cheese in one box?"    "..."     

" Sorry for that, i shall take it out and wrap it properly, ok?"     "...."     

Ik besluit dan maar dat dit de heikele kwestie was en zeg hem buiten de emmers te gaan soppen. Duidelijk opgelucht dat hij van het gevraag af is begint hij de emmers te verzamelen. Een Fanta juice! Daarmee moet ik hem vast weer terug op de rails krijgen en breng hem een blikje koude Fanta. "Sorry Malang, I did wrong. You accept my sorry please?"  Eindelijk kijkt hij naar me op, een glimlach verschijnt. Fanta maakt alles goed.

Maar ik ga het stukje worst niet buiten de koelkast bewaren. Dat gaat me te ver. Het gaat in een dubbele plastic zak en dat moet het maar wezen, insjallah!😀