Understanding.. is a big job..

Als het gaat om taal is het te regelen. Maar als het gaat om bezoek van bijvoorbeeld Malangs zus Fatou... altijd een raadsel. Als ze komt zegt ze dat ze op weg is naar haar werk. Ze is bijna klaar met haar nurse-opeiding en werkt nu bij Pirang, een dorp een flink eind buiten Brikama. Ik denk het tot zo ver begrepen te hebben.  Dan ga ik met sjagreinige Malang mn ochtend ronde doen. In mn eentje is niet langer veilig. Ik heb hem gezegd dat hij het maar als een job moet zien. Ik doe een hoop voor hem,nu doet hij iets terug. Tot mn verbazing loopt Fatou ook mee. Ik vraag niet om uitleg want ik weet zeker dat ik van haar antwoord-in-twee-woorden niet veel meer te weten kom dan ik al wist. We lopen gedrieën richting Santamba. Een rondje van ong. 3,5 km. Onderweg komen we drie kinderen tegen.  De grootste is de zoon van Omar G. Aan zijn arm bungelt een kleine jongen. "He is sick".  En hij wijst op de felroze vuile wond op het onderbeentje.  Ik zeg hem mee te komen ".. so I can dress it". Inmiddels lopen we dus al met zes man.  Geen dief zal het nog wagen me te beroven,  (van niets dus..)

Thuis geef ik Fatou, ze is tenslotte nurse, betadine en steriele gaasjes. Ze maakt de wond schoon met zout water. Het kind geeft geen kick. Als ze de steriele gaasjes uitpakt en doodleuk met alle tien vingers vastpakt zodat van steriel weinig sprake meer is, val ik naar haar uit.  "How you can act like this! You are a nurse?" Haar simpele  onverschillige antwoord: " we wear gloves". Uiteindelijk is het onderbeentje voorzien van spierwitte pleisters met daar overheen een verbandkous.  Ik geef Malang opdracht thee en brood voor de kinderen te maken. Zittend op de veranda dopen ze het broodje in de thee. En dan.. opeens... zijn ze weg. Ok,zo gaat dat hier, ik weet het..

Malang geef ik in mijn sjagrijn  opdracht  na opdracht voor hij naar zn moeder wil gaan, die ook ziek is de laatste dagen. Als hij in schooluniform met fiets vertrekt is de kamer opeens leeg. Zonder iets te zeggen blijkt ook 'nurse'  Fatou vertrokken. Naar haar werk..?  Of wat..? Ik zal het nooit begrijpen.. 

 Dan maar denken ' toch 3,3 km gelopen'.... en me gedeisd houden vandaag.. breien maar..