"Táman Támo... "

Hier met fotoos: https://tinekekalis.blogspot.com/2024/01/taman-tamo.html

"Táman Támo... lopen. Na een maand niet-meer-lopen 's ochtends vanwege de wond aan mijn voet,  drie dagen geleden de draad weer opgepakt. Het belangrijkste was mentaal de knop omdraaien. De benen gingen gewoon voort. Dat wil zeggen, even wennen, maar daarna domweg de ene voet voor de andere. Gisteren zelfs meer dan 4 km gedaan. Vandaag rustig aan omdat we weinig tijd hebben. Op Malangs school is het jaarlijkse sportevenement 'Interhouse'  gestart. Ik heb me drie keer laten uitleggen wie wat doet of juist niet en ben niet verder gekomen dan dat Malang in een bijpassend Tshirt de renners support. Wie de renners zijn en hoe ze geselecteerd worden is me dus nog steeds een raadsel. 

Dus om kwart voor zeven opgestaan zodat we om 7.20 u de zon tegemoet konden lopen. Bij het voetbalveld even verderop staat een heel bleek zonnetje net boven de palmbomen. Het is nog bewolkt en pas later ' the sun wakes up'. Wat betreft de taal hier: in het engels wordt heel letterlijk gezegd wat je ziet. Zo 'jumps the fire'.. wat betekent dat de brandende deeltjes door de lucht over bijvoorbeeld een zandweg waaien. Daardoor lijkt het of branden steeds opnieuw beginnen, wat ook zo is zagen we vanochtend. Aan de linkerkant van de weg was geen vuur te bekennen ( wel de kant van het bushfire) en aan de rechterkant van het zandpad was de berm kaal gebrand en zelfs tot een stuk omheind land met sinaasappelbomen door gedrongen.  Kaddishatou,die verderop een garden heeft, mocht dus in haar handen knijpen dat ze gespaard is gebleven.  Ogenschijnlijk onverschillig bukt ze boven de bedjes met sla en verdeelt koeienpoep over de grond. We praten wat over en weer in half Mandinka en Engels.  Altijd weer gezellig. Dan sleept ze ergens een tasje van onder de rommeltjes en stopt het vol met kroppen sla, pepers in diverse smaken en kleine groene paprika's , 'sweet pepper'. De 'eggplants ( aubergines) en tomaten zijn helaas door de apen opgegeten.  Ze meldt het en dat is het dan. Er over door zeuren heeft duidelujk geen zin.

We nemen afscheid, nou ja.. ik zeg 'for njato' en zei ook 'for njato' en wurmen ons weer door het 'deurtje'. Een rijtje palmsticks waarvan er drie opzij gezet kunnen worden. Een wonder hoe ik been--voor-billen-voor-arm-voor-hoofd-voor laatste been  later weer op het zandpad sta.

Onderweg zien we tot twee maal toe flinke boomstronken smeulen. Malang en ik doven de boel met stokken, zand en het beetje water dat ik nog bij me heb. Malang piest er nog wat extra over. Dit moet het maar zijn. 

En dan komen we thuis na toch weer 3,5 km en heel veel tijd later, want inmiddels negen uur. Maakte Malang zich gisteren nog druk over op tijd zijn voor Interhouse, nu neemt hij alle tijd om van de sla,paprika's en een blikje sardientjes een heerlijk broodbeleg te maken. Met natuurlijk heel veel mayonaise :-)