En opeens... Sinterklaas!

Nooit heb ik het erover gehad en plots begon ik te vertellen over die oude man in Spanje met zijn 'aparentes' ( knechten). Video van het Sinterklaas journaal erbij en het ene sinterklaasliedje na het andere klonk door de Roundhut.  Ik vertelde over het grote boek waar alle namen van kinderen in stonden. Ik boog mn stem om, keek Malang niet meer aan en bromde "hello young boy, how are you?.." Tot mijn verbazing gaf Malang braaf antwoord. Dan kon ik nog wel even verder gaan met dit spel. Dus vroeg ik hem met lage  stem hoe oud hij was, waar Gunjur precies was en of Sint met het paard het dak van de roundhut op kon.  'No, not possible' zei Malang zacht.  Sint vertelde verder dat hij een brief van Mama Africa/ MamaTien gekregen had. Dat hij uitgenodigd was om s nachts langs te komen op zijn paard. Steeds weer , verlegen glimlachend antwoorde Malang de stem. Net als bij poppenkast leek ik niet te bestaan, ook al zat ik aan dezelfde tafel. Sint nam afscheid en Malang bleef me verlegen lachend aankijken toen ik mijn hoofd naar hem toe keerde. "Misschien kan je Sint een briefje schrijven?" suggereerde ik. Uit de knutseldoos kwamen zomaar viltstiften te voorschijn die het zowaar ook deden.  We vulden een slipper met hooi, wat sla en een wortel.  En natuurlijk de brief. We plaatsten het hoog op het dak van de auto zodat de andere beesten het niet zouden opeten of kapot maken. 

Bij het slapengaan moest ik nog één keer 'Zie ginds komt de stoomboot'zingen.  En wég was Malang,in diepe slaap..