Ongeschreven regels..

Lalalalala... we zullen dóórgaan... lalalala...

Gelukkig blijf ik altijd zingen. Ook als de buurvrouw kwade gezichten stuurt omdat ons water op is, notabene omdat ze  het zelf met teilen vol over haar groententuintje heeft gekeild. Nooit eerder heb ik me zo zitten verbazen over de ongeschreven regels. Nu heb ik hier alle tijd sinds ik al een week mn wonden lik. Ze mogen dan niet levensbedreigend zijn, maar ermee lopen wordt me duidelijk aangerekend. Dus ben ik veel binnen of buiten op de veranda waar het Gambiaanse leven aan me voorbijtrekt.  

Om een beeld te hebben. Eigenlijk is dat leven hier in drie groepen in te delen.

1. Omars garage met de vele her en der geparkeerde autowrakken. Met de jongens die voor mijn keukenraam - ik zie dus alles -  wrakken aan het slopen zijn. Om ze daarna weer in omgekeerde volgorde  in elkaar te zetten. Leerprojekt? Ongetwijfeld, want Omar heeft meer dan tien jongens onder zijn hoede die het monteursvak in de prakrijk leren. Jongens varierend van elf tot zeventien jaar. Allemaal in dezelfde bruinzwart verstofte en verschoten tshirts en afgezakte broeken  

2. Dan Omars vrouw die een huishouden met vijf kinderen runt en daarbij geholpen wordt door het achttien jarige nichtje Ami.  Syreh, de goedlachse vijf maanden oude baby , hangt in een doek op Oumi's rug en kijkt nieuwsgierig van links naar rechts om vooral niets te missen. Ze lijkt geen tijd voor slaap te hebben waardoor Oumi eindeloos met haar rondzeult.

3. De buren.  Sinds kort is het braakliggende stuk land op de compound  omgetoverd tot een 'garden' waar  Oumi en Ami hun eten verbouwen. Direct diende een buurvrouw zich aan om ook een stukje te mogen bewerken. Dit werd haar toegestaan zonder erover na te denken dat ze dat ook zal moeten bewateren. En dat geeft nu dagelijks problemen, want continue is het water op zonder dat wij het gebruikt hebben. 

Hoe hetwerkt.  Het water komt uit een tank van 2000 liter, bovenop een toren. Het wordt electrisch opgepompt. Daartoe moet er wel genoeg electriciteit ingekocht zijn middels zgn Cashpower. Als de buurvrouw dus de tank geleegd heeft hebben zowel Oumi als ik geen water meer. Oumi of ik stuurt een kind  met 200 dalasis naar de weg  om electriciteit in te kopen. Na de meter tehebben bijgewerkt  kan er weer 2000 liter opgepompt worden.

Vandaag liep de buurvrouw boos weg. Oumi had het er op aan laten komen en nu was de tank leeg. Tegen mij: "..very soon she will leave her garden".  Toen ik haar uitlegde dat ze het ook kon bespreken leverde dat hevig nee knikken op onder veel geklak van de tong. Bespreken, dat kennen ze hier niet. Je laat de boel gewoon stranden in de hoop dat het ophoudt.  En de buurvrouw wegsturen of verbieden een tuintje te hebben? Kan niet. "Omar invited her". Ok... en wie is hier de boss..? Precies..