En toen was het Kerstmis..

Wat doe je? Wat laat je? Als mens die slechts de neus achterna gaat wijst dat zich vanzelf blijkt. Het woord Christmas hoeft maar één keer te vallen en het is genoeg voor Malang om batterijen en lampjes op te zoeken. Al is het een jaar of meer geleden, hij weet het feilloos te vinden tussen de vele dozen, kratten en kisten.  De te oude oplaadbare batterijen vervangen door dure gewone?! Hij springt op de fiets en komt twee uur later terug met een magazijn van 20 AA-batterijen voor 100 dalasis. Met een trotse glimlach staat hij voor me. "In the normal shop two for twentyfive dalasis!"

En zo werd de Roundhut omgetoverd tot een kerstlampjes house. Meteen Oumi en de kinderen uitgenodigd om ervan te genieten. Op tafel snel een bord met dadels en rozijnen neer gezet. Wat die dadels te betekenen hadden, vroeg Oumi me. Zij eten die namelijk met Ramadan. "Is what we eat with Christmas" loog ik, zelf verwonderd over de vondst. Voorzichtig stak ze er  één in haar mond, alsof ze het niet vertrouwde..

Mijn mobiel prijkte  in een ijzer pannetje om de Spottify Kerst-playlist een beetje volume te geven. Voldoende voor de meisjes om een dansje te wagen.. De jongens zaten buiten een cadeau te maken voor mij. Een kwartier later stond er een dubbel ontbijtbord onder de plastic kerstboom, met daarin een prachtige bloemenkrans van frangipane. Ik voel me een engel..