Kèkè...milk..milk! Deel 1

Op het kastje in de keuken staan lege pakken in diverse kleuren. Groen van sap, blauw van melk. Als ik even niet oplet gaat Malang ermee knutselen. Het worden voornamelijk plantenbakjes en tuintjes. Lijnzaad achter gebleven na het eten van de muesli en pitjes van de appel. Alles moet geplant worden. Koffieprut is vertilizer. Sponsjes zijn ook niet veilig voor de bijna veertienjarige. "It has to be wet, Tien!" Tuurlijk, ik snap het en bewonder zijn vindingrijkheid en creativiteit.  Mar nu zijn de lege melk- en sappakken voor mij. Er gaat water van 42 graden in die ik daarna in de koelbox annex warmbox zet. Eenmaal voorverwarmd is hij klaar om de pot met melk te plaatsen. Melk die eerst gekookt is, dan afgekoeld tot 40 graden. Paar lepels yoghurt erdoor,overgehouden van de vorige sessie, en klaar is Kees.  Maar voor dit alles geregeld is zal er melk moeten komen. Van de koeien in Kartong, drie dorpen verderop.

Komen dus. Eerst bellen met Mama om te vragen waar het is. Lijkt ingewikkeld dus krijg ik een telefoonnummer van de buurman van de milkman. Als ik die nou even bel als ik grofweg ter plaatse ben, dan komt hij naar me toe om de weg te wijzen. Ahum,bellen. Of ze nemen niet op omdat hun tekefoon ergens anders aan het laden is, of anderszins zodat je ze niet kan bereiken. Ik ziecde bui al hangen. "Is ok Tien, if you are there you call him."  Op weg dus. 

Eerst maar voor 400 dal. bijtanken voor de zekerheid. Heb eerder bij Kartong zonder benzine gestaan omdat het altijd verder is dan ik verwacht. Bij Kawsu,het lokale petrolstation, wordt 5 liter in de tank gegoten. Aan de overkant van de weg roept iemand me. "TenakaTou! " Een oudere vrouw rent de weg over . "Kartong??!" Is goed, kom er maar bij en wijs op het bankje achterin. Snel rent  ze terug om hasr bagage op te halen. Een enorme baal met lege cementzakken sleept ze achter zich aan. Plus nog wat andere zooi.  Ik probeer tegen beter weten in uit te leggen dat ik vóór Kartong stop. "No problem". Bijna standaard antwoord bij de mensen die slechts Mandinka spreken en meestal een voorbode voor verwarring. Zo ook nu. Als alles ingeladen is en zij met moeite in de auto is geklommen , gaan we op weg. Nog geen seconde later zegt ze "turntable". Huh? Wat wil ze nou?! Verderop is de kruising naar beach en Kartong. Ze gebaart dat ze daar moet zijn. Hier? Nee, iets verder. Heel precies dirigeert ze me naar de kant van de weg. Alles wordt weer uitgeladen en vrolijk bedankt ze me.  "No problem" zeg ik bij mezelf. En ga eindelijk op weg naar de milkman. 

(Wordt vervolgd)