Kèķè.. milk! deel 2

Het is heet, over twaalven, veel te laat inmiddels. Over de tarmac road scheurt een enkele  'taxi'  van of naar Kartong. Ik rij rustig in zn drie , op zoek naar het zijpad van Equator lodge, het bord waarik volgens Mama naar uit moet kijken. Ik passeer Boboi lodge, Halahin lodge en vermoed dat het zo moet komen. In mijn ooghoek lees ik Tamba Koruba. Stoppen maar, want is dat niet de andere naam voor Equator lodge? Ik bel Mama. "Yes Tien, is the same". Handig wel.  Nu de buurman van de milkman bellen. Helaas, die is in gesprek en blijft in gesprek. Ondertussen ben ik het lokale winkeltje ingelopen. Koop er wat uien, 4 eieren, een pot mosterd en kijk wat een pak melk bij hun kost.  Hebben ze niet. Goed dat ik naar de milkman op weg ben. Na een klein kwartier geef ik het bellen met de buurman op. Mama maar weer bellen. "No problem, give your phone to the shopman, Tien!". Het gesprek wordt voortgezet met de jongen achter de toonbank. Ik begrijp dat die iemand moet gaan sturen naar de buurman. En zo gebeurt. Weer een kwartier later komt een lange man in vuilwitte kaftan aanlopen. Even zo vrolijk begroet ik hem en hou de passagiersdeur voor hem open. Mij benieuwen waar de reis naartoe gaat. 

Als we een klein stukje gehobbeld hebben wijst hij me op een nauwelijks waarneembaar 'pad' in de bush. Geen probleem dus, en zo hobbelen we inderdaad op het erf van de milkman af. Kinderen vliegen vrolijk op de auto af. Een vrouw onder het afdak staat me op te wachten. En dan gaat het opeens snel. "Kèkè a bidjéele!" De melk is er hoor!  Middels een zeef giet ze de melk in de  voormalige boteremmer. Wisselgeld heeft ze niet. No problem, doe er maar wat meer melk bij. Ze moet lachen om mijn vindingrijkheid en giet er nog wat bij. 

Uuuren later kom ik terug bij de Roundhut.  Nu alleen nog kinderen om blokken ijs sturen met de twee mini koelboxen en dan kan ik achterover leunen. 

No problem. This is Africa.