Grow what you eat..

Als mijn geheugen me niet in de steek laat was het dictator Yaya Jammeh die destijds deze kreet lanceerde. Verbouw je eigen eten. Nooit is het belangrijker geweest dan nu, nu er geen werk is en geen geld. Veel mannen en jongens hebben de oversteek naar Europa gemaakt en iemand zal de monden moeten voeden.

Hardwerkende vrouwen vanochtend in de enorme garden achter de school. Allemaal hebben ze een stukje met daarop tomaten, aubergines, uien , bitter tomaat en bieslook. Alles duurt nog even want net in bloei. Alleen de tomaten hangen hard en groen tussen de bladeren te wachten op hun rode kleur.

Ik liep om half acht - de zon stond al een kwartier stevig aan de hemel - op het pad naar school toen kinderen me inhaalden. Gezellig babbelend kwamen we bij de school aan waar ik tot vorige keer twee tot drie keer per week  mijn water haalde voor in de roundhut. Nu dat ik waterleiding heb, is het niet meer voor te stellen hoe ik zes 25 liter jerrycans de jeep in sjouwde. Alsmede 25 flessen en diverse kleinere jerrycans.   Onder de bomen zie ik wat leerkrachten zitten. Mr. Bojang is de enige die ik nog ken, en hij mij. We begroeten elkaar en beloof hem nog wat tel-kralen te brengen voor de nursery school. 

Als ik later buiten het hek mijn wandeling voortzet loopt er een meisje naast me zonder schooluniform. Ik let vooral op kuilen en obstakels en heb niet door dat ze het dochtertje van vriend Omar Gibba is. Pas in de vrouwentuin - zij is meegelopen naar binnen - hoor ik haar de naam van haar moeder noemen, Samai. Huh?! Ik bekijk haar eens goed en stuntel "Aminata, is it you?" Lachend kijkt ze naar me op. " You brought your little sister Sali to school?!" Ze knikt. De vrouwen die me even ervoor verboden fotoos te nemen ontdooien direct. Trots staan ze met hun emmers in het groen. Mooie sterke vrouwen. Een foto? Yes please!