Rust roest...?

... alles roest hier behalve mijn rust. Eindelijk eens lang - 7 uur - geslapen vannacht. Op vrijdag is Malang niet hier. Dan kan ik even een reset doen zoals dat heet. Rustig dingen weer een plek geven. Zowel in de kop als practisch: papieren bij mekaar, toiletspullen op één plek ipv verspreid door het huis en vervolgens half geleegd door Malang. Zijn handen zijn zó sterk, dat als hij tandpasta of bodycream gebruikt, dat in no time gehalveerd is. Subtiel is trouwens toch meer een woord voor Europa dan voor Afrika vrees ik.

Adem in/adem uit is nu een gewoonte geworden na calamiteiten of stress. Gisterochtend wou ik om 10 uur in Berendeng zijn om de cursus Afrikaans schilderen/tekenen te doen. Leek me goed om om 7 uur te starten met wat er moest gebeuren om daar uberhaupt te komen: geld wisselen om te kunnen tanken. Om 9 uur was dat nog steeds niet gelukt. Gokken of lenen? Bij mn lokale petrol-station  van Kawsu - de benodigde hoeveelheid benzine wordt met de hand erin -  gegoten - lukte het me te tanken en later op de dag te betalen. Op weg dus.

Eerst nog langs dochter Mama die haar koelbox vis was vergeten mee te nemen. Zij 'wees me de weg' naar Soforal lodge. Ik heb het geweten. Berendeng is beroemd om zn slechte wegen. In het regenseizoen zijn de kuilen eringeslagen en/of gereden en nu is dat keihard opgedroogd. Gevolg: diepe diepe aaneen sluitende kuilen. Een stukje recht om op adem te komen is er niet. En zo strandde mn karretje met een reuzenklap rechts met één wiel in de diepte en links zwevend in de lucht. Daartussenin ik hangend.. adem in /adm uit.  Echt tijd om rustig na te denken nam ik niet wat wilde perse op tijd zijn. In zn achteruit, met redelijk veel gas en bijbehorende rookwolk knalde hij naar achter. Ok, ik stond weer op vier wielen. Nu voorzichtig sturen zodat de ergste kuilen middenonder de jeep zitten. Zó sturend kwam ik aan bij Wim in de lodge.  Eerst weer adem in/adem uit, koffie uit de thermoskan en zo snel mogelijk alles achter me laten.

Wordt vervolgd..