Daar gaat ie dan...

De jeep, ogenschijnlijk een wrak, gaat mij volgens Omar naar het kantoor van Qcell rijden om de internet router te activeren.  Ik zeg 'volgens' omdat ik niet kon geloven dat ik de motor ooit nog zou horen brommen. Kwestie van 400 dalasis aan Omar geven, die een van zijn hulpjes /aparentes naar Kawsu aan de hoofdweg stuurt om petrol te halen.  Dat de bladvering gebroken is lijkt Omar voor dit moment geen probleem te vinden. Daar word aan gewerkt. Dwz.. een van zijn dealers sloopt vandaag een oude Samurai waarvan de vering nog ok is. Die  is vervolgens gereserveerd voor de jeep. Tot zover de auto.

De afgelopen dagen het zweet uit de schoenen gelopen om toch mijn hoofd te kunnen laten zien op Pap en Malangs compound. En op de preschool natuurlijk. Het weerzien met Paps vrouw Nato, en de oude mannen Boubacar en Ibou was weer geweldig. Zo hartelijk, zo blij.  Terwijl ik toch met lege handen kwam. De school was al aan het uitgaan omdat het vrijdag was. Leuk om juf Mai weer te zien, en buurvrouw Sibou die op school schoonmaakt.

Het weerzien met de stove-makers Ali en Makam was duidelijk minder wat mij betreft. Makam had de jeep een dag voor ik kwam bij de Roundhut gezet, smerig, met oa kapotte bladveren. Dom, ik had zelf toestemming gegeven dat hij de jeep mocht gebruiken als ze stoves moesten bouwen. Dom, omdat de jeep dan dus altijd buiten zou staan in regenseizoen en weg zou rotten. Dom ook omdat in regenseizoen je in de vele plassen niet kunt zien of er een diep gat onder zit of niet. Hij moet in een van de vele gaten op de weg geknald zijn.. Bafff!! Bladveer gebroken.

Hoe ik ook probeerde lief en aardig te zijn, kompleet met koffie, uiteindelijk verloor ik toch mijn geduld na Makams teveel doen alsof er niets aan de hand was.  Woest ging ik tekeer. Natuurlijk werd hij steeds meer kopschuw. Gelukkig zat Ali erbij die hoopte de boel te kunnen sussen met sorry sorry sorry. Zonder erg veel resultaat bij mij. Toen heb ik Omar er maar als intermediair bij gehaald. Eindelijk begon  bij Makam te dagen dat hij een fout/fouten had begaan. Die mocht hij dan even opsommen zodat ik eindelijk - op zn afrikaans - hem kon vergeven. Wie er in zo'n geval voor de te maken reparatiekosten staat: geen enkele afrikaan maar ik. "They have family to look after Tin" legde Omar me nog maar eens fijntjes uit. 

En nu is het wachten op de benzine om naar Qcell te hobbelen. We gaan het zien..