Buurmeisjes..

Klop klop.. "jamaloo.." wie is het.. De buurmeisjes komen binnen, Tokho en Saynabou. De laatste is de kleinste en verstaat mijn vraag: willen jullie een boekje lezen?  "booko!" Ja dus. Met de grote prentenboeken settelen ze op de bank. Even later wijzen ze naar de tafel waar ik van alles op heb liggen. Ik denk waarschijnlijk willen ze potloden. Gaan we niet doen want ik ben eindeloos grapefruits aan het schillen en onderwijl mn lunch aan het nuttigen. Maar ze laten zich niet afschepen en blijven wijzen. Aha! De dunbells!  De kleinste wijs ik dat ze het mag proberen. Up and down gaan de armpjes, met in elk 1 kilo!

Daarna gaat het stel bij me aan tafel zitten, uitgebreid kijken wat ik aan het doen ben. Ik probeer het te negeren, want ik wil eigenlijk rust. Tokho gebaart dat ze de grapefruits wel kan schillen. Sorry, maar ik doe het lekker zelf. Dan wil de kleinste water en wijst op de fles op tafel. Ik wijs naar de kraan. "Tap!"  Haar armpjes zijn tekort dus - zucht ik heb hier geen zin in -  tap ik een beker water vol. Na twee slokken schijnt ze genoeg te hebben en gebaart naar mij wat ze met de rest moet doen. Ik gebaar vermoeid terug dat ze het weg mag gooien. Dus deur open en hop! gaat het, over het verandamuurtje . Ik blijf ogenschijnlijk onverstoorbaar doorschillen want een flinke bak met grapefruits nog te gaan.

Als ze dan wéér iets verzinnen, nu het engelse woordenboek op zn kop, heb ik er genoeg van.  "Ok! To the veranda girls!" En sluit de deur, "boenda sorong! " Die gaat nog zeker drie keer open om met een piepstemmetje "ByeBye!" te zeggen. Met een klap sluit ik de deur. Op de veranda liggen ze op de tegelvloer omhoog te kijken naar Malangs dekbed-met-auto's dat aan de lijn hangt. 
En dat 'lezen' ze nu.  Ik leer het nooit: altijd willen ze meer meer meer!
 
In stilte schil ik de grapefruits. Even niks aan mn kop. Ben moe want eigenwijs als ik soms ben, moesten we zo nodig lopend naar het internet kantoortje. "Is too far Tin!" waarschuwde Malang me. Op de terugweg gaf ik mn ongelijk toe. Te ver, bijna 5 km door mul zand. Pffht..  "you were right Malang, sorry.."