On a mission..

Nieuwste mode als ik aangehouden wordt zoals gisteren: "Sorry, i am on a mission"

Omar had me beloofd dat ze me door zouden laten. Maar de dames in geel shirt van de Immigration, aan de weg van Sifoe, róken gewoon dat er geld te halen viel. "Passport please!". Niet snel genoeg. "Passport please!!". Shit, juist de dag ervóór is mn verblijfsstempel verlopen. Ik kon alleen maar voor 4 weken een nieuwe 'kopen' a raison van 2.500 dalasis. Terwijl ik over zeven dagen vertrek. Ging ik niet doen. Ik zoek in mn rugzak,weet precies waar hij zit, maar zeg "Sorry,I changed my bag, is at  home".  Met de neus in de lucht kijkt ze op me neer: "You don't go." Ik leg nog eens uit dat ik 'on a mission' ben. Dat ik medicijnen voor een patient ga ophalen. Ze kijkt van me weg en herhaalt streng "you don't go." Wat ik nooit doe, doe ik nu. Haal mn portemonnee tevoorschijn, frommel een briefje tot een propje en steek mn arm door het raam. Ze weigert het aan te pakken. "You do'nt go". Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Ik kijk haar ongelovig aan en zeg "I think you are joking , koddi? Toch?". Dan staat er opeens een tweede bij het andere raampje.  Het gefrommelde biljet ligt nog steeds in mn hand. "I think this is for you. Buy a nice attaya" en ik overhandig openlijk het frommeltje. Yes! Ze pakt het aan 😀 ! Ze lacht zelfs  naar me "my name is Jennaba". Ik weet niet meer hoe ik het heb, wijs op haar collega. "For sure your collegue was joking to me!" Ik mag mn missie, medicijnen voor Mustapha ophalen,  volbrengen.

My god.. dat wordt nog wat de komende dagen met die immigratiedienst...