De neus achterna..

Je kan gaan plannen waar je heen wilt lopen, maar in mijn geval is het maar nét wat de benen aan kunnen. Na ruim een half uur was ik bijna bij het kruispunt. Even uitrusten in de schaduw bij een winkeltje was wel nodig. Plus ik bleek oververhit. Waar gaan we naar toe? Naar zee? Goed plan. Maar wel beter om een 'four passenger car' te nemen. Even later vlogen we met de oude 'taxi' door kuilen en zigzagden we de rode zandweg af naar 'bato', zee. 

Juist deze week zijn de boten weer begonnen. Een drukte van jewelste aan de vloedlijn van vrouwen met bakken vis tussen hen in. Mannen met drijfnatte oliejassen, net uit zee. Want de boten liggen voor anker en men klimt vanuit de boot het water in en waadt óf met een 50 kilo zware bak vis op het hoofd naar het strand, óf met een buitenboordmotor op de nek.

 Een ijscoman doet goede zaken als ik het startschot gegeven heb middels 2 heerlijke hoorntjes met kleurig ijs. Zelf wilde de verkoper niet op de foto, dus Pap nam de honneurs waar. 🤣

Bakken vol chalo ( kleine vissen vol dunne graatjes) . Het dagelijkse eten hier met rijst. Pap regelde een flink zak vol voor mij. Niet dat ik ze eet, maar Oumi maak ik er heel blij mee. Pap doet de administratie van de boten. Voor mij had hij een grote tunafish - tonijn - geregeld.  

Er werden brokken ijs geregeld en vol met vis leek het me beter een prive 'towntrip' te nemen naar huis. Het kon 'lijen'.. de vis hoefde ik niet te betalen. Dank Pap!