You like it..?

Met foto hier: https://tinekekalis.blogspot.com/2024/01/you-like-it.html

Ik heb een rustdag. Saai maar fijn. Buiten - ik zit op de veranda -  stormt de Hamadan woestijnwind over de compound. De palmbladeren kletteren als hout tegen mekaar. Er is nauwelijks zon, de temperatuur blijft warm. Stof stof stof overal. Gelukkig is Gunjur ver van het toeristengebied. Daar zal de smog wel erg zijn en loopt men ongetwijfeld  met mondkapjes.

 Ik lees een luisterboek. Ben in Oekraine 1970. Het anti-stress vestje is eindelijk af. Alle draadjes heb ik vanochtend  weggewerkt en het vestje  sluitend gemaakt  met gehaakte knopen.

Oumi komt aansloffen. "Where is your fish?"  Ow jee, ze zal daar toch niet op gerekend hebben?! Gisteren had ik een zak met vis gekregen. Voor Oumi de chalo gratenvisjes. Voor mij drie ter grootte van 25 cm. Geen idee hoe ze heten behalve 'whitefish'.  Ik leg uit dat ik geen ijs had en het heb verdeeld over gisteravond en vanochtend. Drie vissen op? Ik zie haar denken " ..is too much". Vergoelijkend zeg ik dat de boys vanochtend ook vis hebben gegeten. Als ontbijt met rijst. Ze knikt. Die verklaring is ok. Dan: " you like okra?" Ik trek een gezicht alsof ik een slijmsliert uit mn mond trek. " Not too much, just a bit . I put bosso there too. And crab."    Ik trek vervolgens mn meest  blije gezicht, ook al weet ik niet wat bosso is. " You know it, is a stone!" Iets vissigs als een steen. "Oyster!" roep ik verrast  "Yes! Is that! You like it?" Tevreden sloft ze terug naar de overkant. Om na een half uur terug te komen met de bolo in haar hand. Mijn metalen schaal met deksel die ik dagelijks aanlever voor lunch. Glimmend van trots  tilt ze het deksel op. Witte rijst versiert met oranje spikkels en een groen goedje in het midden. " Beautifull!" roep ik uit vanwege de mooie versiering. "Eat!" beveelt ze me. Ik sluit de deksel en zeg dat ik op Malang wacht.  "Tineke tineke.." verzucht ze. "Tineke and Malang.." 

Lachend wiegt ze terug naar de overkant.