Last but not al least..

Het is berekoud. Dat ik dinsdagmiddag uit het vliegtuig stap en een zware hete deken op me voel vallen zie ik ook na drie jaar afwezigheid, zonder moeite voor me. Wat ik ook heel goed voor me zie: de tijd die ik tussen aankomst intercity -12 u s nachts - en vertrek vliegtuig- 6bu in de ochtend- zal moeten doorbrengen op Airport Brussel Zaventem. Oei! Hoe warm ga ik me kleden voor die nacht? En waar laat ik al die kleding als het niet meer nodig is? En hoeveel is het lopen van treinstation naar check-in balie? Zijn er direct bagagekarren op het treinstation? Een lange wandeling met een  loodzware koffer op 4 wielen  is me toch een iets te grote uitdaging. En waar kan ik veilig zitten dutten straks?  Op niets heb ik een antwoord en laat het los. Op naar de volgende uitdaging: op het laatste moment besloten om yoghrt te maken in Gambia. Nog nooit gedaan. Google helpt. Van electrische apparaten tot een blog van een reizend stel die net als ik  's ochtends wil ontbijten met granola, fruit en iets als yoghurt.  Helaas moet ik nu wel een dikke thermoskan in de koffer zien te proppen. First things first dus birkenstocks eruit. En óp naar de winkel voor een voedselthermometer. Helaas moet im voor de eerste keer yoghurt maken wel een 'starter' meenemen, een paar lepels yoghurt in een tupperware bekertje. Yoghurt is ongetwijfeld verkrijgbaar in de grote supermakten, maar die bevinden zich bij de toeristenzone rond Serekunda. Prima als de jeep het doet. Maar dat is meteen de volgende challenge. Autosleutels  en Batterijlader overhandigen aan Omar met het verzoek de jeep aan de praat te krijgen. Als dat gelukt is Makam vragen of hij de  Roadtax wil gaan regelen en hem vervolgens (veel) geld meegeven. Voorheen deed ik alles zelf. Het is mooi geweest ;-)

En dan de Roundhut. Buurvrouw Sibou heeft aangeboden te helpen met schoonmaken. Ik herinner me dat ik overal lakens en plastic overheen gegooid heb. En dat er jerrycans met water binnen staan. Die zijn goed genoeg om de grote water bak in de wc te vullen. En om mee te dweilen.  Tot zover gaat mijn herinnering en de rest dient zich ( soms 'helaas') vanzelf aan. 

Op de airport in Gambia is mn eerste stap naar de telefoonprovider om een simcard te kopen met internetcredit. Met een beetje goeie wil plaatsen zij die en zorgen dat het internet meteen functioneert. Moet ik wel de taal op mijn extra mobiel aanpassen. 

Mn hersens draaien overuren. Nu maar gewoon op de fiets de laatste boodschappen..