Roetsj roetsj!!

 Met foto's, ondersteboven: http://tinekekalis.blogspot.com/2024/02/supertrots-mission-accomplished.html

Supertrots: mission accomplished. Pardon?! 

Sinds onze avonturen  om de familie uit Guinee Conacry te vinden, was ik vastbesloten het eerst via lopen en daarna met de jeep te volbrengen. Vandaag gelukt. Gisteren hadden we het eindelijk tot 3/4 te voet gedaan, hopend dat ik het pad door de bush vandaag zou kunnen vinden en volgen. Dat laatste wordt bemoeilijkt omdat de geitenpaadjes zich soms splitsen of domweg ophouden. Maar mijn geheugen maakte het ene sprongetje na het andere: "look there... that special tree! Look look! The iron doors to nowhere."  Door de spanning helaas veel te laat de tracker aangezet, maar nu weten we hoe we door de bush naar de familie toe rijden. 

Op de heenweg koos ik voor de eufemistische 'Berrendeng Highway'. Op de rode brede - weliswaar uiteindelijk - doorgaande  weg vol kronkels en bochten, was het rustig zodat ik met een sneltreinvaart door het stof stoof. Op vrijdag staat iedereen klaar om 1 uur om naar de moskee te gaan. Ik had geen tijd te verliezen om half één. Roetsj roetsj, oh ja die bocht.. roetsj roetsj... die kuil of die rechter? kwamen we toeterend kwart voor één aan bij de franssprekende familie. Aangezien ik elke keer niet verder kom dan  mijn school-frans 'papa fume une pipe' vind het gesprek vooral plaats middels gebaren en veel lachen.  Vandaag wist ik zowaar in het frans te verzinnen "Surprise!!!"  en trok de achterdeur van de jeep open. Ik kan verliefd worden op mensen die kans zien zoveel geluk uit te stralen als deze familie. De vrouw met baby op de arm breed glimlachend. Abou zelf met de mooiste lach op het gezicht dat je kunt bedenken. De kindertjes wat achteraf maar toch heel blij. "Rijst! En olie!"  Hoe ik het voor mekaar heb gekregen om uit te leggen dat 'une femme holandais' het gedoneerd heeft is me nog steeds een raadsel.  Zo snel als we gekomen waren, reden we ook weer weg. Nee, we moesten niet door de bush gaan, te moeilijk hahaha! Wel dus...:-)

We namen afscheid, jaja ..oktober of november.. jaja.. prometí! Naar Europa! Morgen! En weg waren we.

Een gouden randje weer..