Nieuwe dag.. nieuwe kansen..

Na de stress van gisteren - ik heb het slechts prive aan mijn vrienden geappt -  een goeie nachtrust gehad van zowaar vijf uur. Wow! 

Rustig vanochtend de afwas gedaan en het ontbijt voor de jongens en Omar voorbereid: heet water voor koffie, kopjes vullen met suiker, nescafé en melk.  Omar is de eerste die aanschuift, Makam en Ali komen even later aanwandelen.

Aan tafel nemen we de werkzaamheden door. Het plafond van de 2de slaapkamer moet nog met cement aan de randen wordendicht gemetseld. Vraag aan Makam: "how many kilos we need of cement?" Er komt niet veel, dus geef ik een paar mogelijkheden. " 2 kilo? 3 kilo? 4 maybe?"  Voor het gemak kiest hij voor de 4 kilo. Dan denk ik opeens dat het beter is een hele zak te kopen, want veel goedkoper dan per kilo. Het komt wel op. "Yes, we also repair the entrance" en Makam wijst op het vage afgebrokkelde  beton'vloertje' voor de veranda. Hij voegt de daad bij het woord en begint direct gleuven te graven  zodat de randen van het vloertje van blokken gemaakt kunnen worden. Hoera! Weg met dat arme afgebrokkelde gedoe. Ik overhandig hem de autosleutels om cement te halen. Een kwartier later staat Ali al op de trap in de slaapkamer om de randen te metselen.

Ondertussen... altijd ondertussen...  dat heet multitasking in Europe 😀 ondertussen dus, bespreek ik met Omar wat we nu met de loodgieter gaan doen die het water aan moet gaan leggen in de Roundhut. De eerste die kwam rekende zich rijk. De tweede was door Mama' s echtgenoot georganiseerd. Perfect, de helft van wat de eerste me  rekende.  Morgen komt hij. Of en hoe de pijp vanaf de watertoren naar de Roundhut wordt gegraven.. ik laat het los.. Omar mag dat regelen. 

Dan gaat de telefoon. Het zal niet. Ik probeer al uren aan de was op de veranda te beginnen.. no chance. Het is Mama die met Manyima naar de tandarts is. Precies wat ik hoopte gaat gebeuren. Ze krijgt een zenuwbehandeling zodat de tand niet getrokken hoeft te worden. Het is een prachtige vrouw die niet met een 'palentero' ( ze noemen het gat een raam) rond hoeft te lopen. Bovendien moet ze van de pijn af. Soms kan ze dagen niet praten door de pijn.

Ze is de tweede die van het resterende Mustapha-bedrag geholpen gaat worden. De eerste is Matou, die stuurde vreselijke fotoos van haar been en kwam terug van het ziekenhuis met een absurde lading medicijnen. Ik beloofde haar een gedeelte op me te nemen. Elke dag komt er wel iemand langs met een probleem . Ik ben geen Sinterklaas en hoor het vaak slechts aan. Maar dat ik over twee en een halve week door het resterende bedrag heen ben , is niet moeilijk te bedenken.

Ondertussen heb ik voor de tweede keer koffie voor de boys gemaakt, deze keer met een halve tapalapa erbij. Voor niets gaat de zon op.

Nog één keer 'ondertussen'... de planning voor de schoolstove in Sanyang geappt aan Christianne. Evenals de planning voor de nieuw te bouwen stove in Foni ( Ver! Heel ver!)  van Ronald Grippeling. Het komt allemaal goed. Nu alleen ik nog... en de was 🤣