Merida, rustpauze bij Martina en Gloria

"Ojos verdes, verdes como la albahaca
verdes como el trigo verde
y al verde, verde limón.."

(Groene ogen, groen als basilicum, als groen graan, als limoen.. song van Concha Buika)

Basilicum. Dat liep ik zachtjes voor me uit te zingen toen in in de 'huerta' (tuin/landje) van Martina en Gloria rondliep gistermiddag. Het zit zo.

Opeens logeer ik even bij deze allerliefste, zorgzame, vrolijke, hardwerkende en gastvrije meiden. Elke dag werken ze op hun landje, zorgen voor de kippen en genieten ter plekke van het door Gloria thuis klaar gemaakte eten. Daarnaast werken ze nog voor geld - niemand kan zonder - en leven al 10 jaar samen met hun schattige even oude hondje Lola. 

Na 's ochtends met Javier monument na monument bezocht ht, betast, geroken en gezien te hebben, stapte ik in Martina's bolide om naar de huerta te gaan. Inmiddels was het opgehouden met motregenen, had ik er weer een camino-stempel bij van een sjagreinige priester en kon het ontspannen beginnen. Kuieren tussen al of niet medicinale planten, ondertussen alles uitgelegd krijgen.. na een uur duizelde het me en was ik blij dat ik doodgewoon tomaten etc. mocht plukken voor de salade.

Inmiddels is Gloria gearriveerd met vole tassen. Onder het afdak van gerecyclede materialen ( er wordt niets gekocht en "todo ecologico Christina!)  wordt de oude houten tafel voorzien van een kleedje en komen er plastic bakjes, flessen wijn, bier, brood en wat-al-niet te voorschijn.  Ik kijk mn ogen uit. Weer komt er en vrouw bij. Ze plukt wat aan deze plant, rommelt verderop wat aan een waslijn en komt aan tafel zitten, bruin peukje in de mond. Wat gebeurt er allemaal?! Wie is dit nou weer?!

Als Martina weer es een blaadje in haar mond steekt van een of andere plant zegt ze lachend: " mmh..afrodiasaca..!" Ik begin te begrijpen hoe het hier zit. Mn vragende gezicht spreekt blijkbaar boekdelen want ze wijst op Gloria: "claro.. somos una pareja :-) " 

Aha! Ik zit gezellig bij twee lesbiennes. Niks op tegen :-)

Zo kabbelt de middag verder. Nog twee vrouwen komen langs, allemaal met een peukje tussen de vingers of tussen de lippen. De veelheid aan woorden na zoveel alleen zijn, begint me wederom te duizelen. Moe laat ik me in de hangmat zakken en geniet van de overdrijvende wolken in zachte pastelkleuren. Tegen  de avond oranje en roze. 'Thuis' val ik op bed in een eigen kamertje. Zo luxe heb ik het in tijden niet gehad. En val direct in een diepe diepe slaap.