9de etappe, Villafranca naar Torremejia

Met de bus. Want 27 km

Ik snap iets niet. Het kan toch niet zo zijn dat ik over deze etappe nog niets geschreven heb?  Even verder zoeken...Niets te vinden dus even graven in het geheugen.

Met de bus dus. Zonsopkomst vanuit de bus gade geslagen. Aankomst bij de bar van de Albergue eigenaar. Na een koffie legt hij me uit waar ik heen moet. Daar wacht zijn vrouw om me binnen te laten. Binnen stinkt het. Het is vroeg, donker en niemand aanwezig. Ramen open! De andere zullen wel laat aankomen, want 27 km afzien hoor ik later van Gabriel. Nu ik over het weggooilaken iets wil zeggen weet ik zeker dat ik er al over geschreven heb:

"Wat een rust.. wat een heerlijkheid. Ben vanochtend gearriveerd met de bus in Torremejia, ten zuiden van Merida. Daar ga ik overigens morgen naartoe lopen. 
Naast het busstation bevind zich de bar waar ik de eigenaar van de herberg kon vinden. Koffie gedronken en daarna de straat op geklommen naar Albergue Rojo Plata. Notabene een privado! a €12,  met van die weggooilakens  om zelfmoord te vermijden. Erg simpel. Een keukentje met een elektrisch plaatje waarbij geen knop het doet, een waslijn voor één persoon  - er komen er straks nog negen, tenzij ze een hotel nemen -  en verder stinkt het. Kortom: geef mij maar een municipal die gerund wordt door gemotiveerde allerliefste vrijwilligers.

Maar ik lig dus wel te rusten om kwart voor elf 's ochtends. Ik had besloten m'n activity tracker om m'n pols te houden tijdens de Camino. Die houdt namelijk behalve stappen ook m'n slaap bij. Ik keek net even hoeveel ik steeds geslapen heb: verschrikkelijk. Te te weinig. Ik meende al zoiets te zien op filmpjes.."

Op Facebook:

"Wat ik niet wist: bij slaaptekort.. ga niet bijslapen. Alles ga je voelen, moeheid wordt alleen maar erger en daardoor wordt je chagrijnig.
Wat ik ook niet wist, of eigenlijk wel , pas op als je monomaan bent. Je loopt en je loopt en je loopt, geen probleem. Neem je één keer de bus, dan neem je als je niet oppast de volgende dag ook de bus.
En verder: moeite met loslaten? Ga volledig geïsoleerd de Camino lopen en maak met niemand contact. Dan hoef je ook je nieuwe vrienden niet te missen als die een andere kant opgaan. Hecht je dus niet!
Ik lach er maar om, maar er zit wel een kern van waarheid in.. De pest is dat ik nog steeds niet met die zware rugzak kan lopen en steeds weer een oplossing moet zoeken.
Ik ga aan de drank .."