13de etappe Alcuescar naar Valdesalor

Ik heb niet alleen een Engeltje op mn schouder, maar ook twee engelen hier in Valdesalor. Dat zit zo.

Ik heb me voorgenomen het advies van de Spaanse heren op te volgen: met de bus het volgende traject doen ivm te kapot gisteren. Ok, alles gaat volgens plan, de bus komt, na 5 minuten stap ik over op een andere bus (onverwacht!), betaal, ga zitten en zucht. Zo. Heerlijk , straks mn bagage in de herberg neer zetten, een bed kiezen en dan terug liften naar halverwege de etappe. Zodat ik dat zonder bagage toch kan lopen. De sleutel van de herberg kan ik krijgen in de bar. Ok. Ik bestel koffie, krijg ondertussen een stempel en betaal. Dat wil zeggen: waar is mn portemonnee?!?! Ik weet het meteen: in de bus. Niet panieken, al zit er wel mn pinpas in en ik zonder niets kan beginnen. De barman belt met het Gemeentehuis ( huh?!) Ik loop terug naar het busstation in de hoop dat het daar ergens op de grond ligt. Niets, nada, niente.. Ik vraag de vuilnisman in zijn knalgele pak of hij iets gezien heeft. Nee, ook niet. Ook hij gaat naar het Ayuntamiento / gemeentehuis. Afwachten is niet mijn stijl. Dis ga ik de straat op om ik-weet-niet-wat te doen. Maar daar komt de vuilnisman aanlopen met een brede lach. "Vamonos! A Caceres.." Kom, we gaan naar Caceres, daar ligt ie bij het autobusstation. Even later zoeven we in zijn BMW (!) over de snelweg naar de stad Caseres. Van benzine betalen wil Luis, dat weet ik inmiddels, niets weten. Maar leer mij de Spanjaarden kennen: gewoon geld in zn hand stoppen en wegwezen. Luis is mn tweede engel, van nu af aan :-)

Terug in de bar is inmiddels de dame gearriveerd die de herberg schoon houdt. Pipi is mn derde engel. Ze loopt met me mee, legt een vinger op haar lippen als teken dat ik wat er gebeurt niet door mag vertellen. Vervolgens maakt ze het slotje van de kast open en geeft me een fris laken en sloop. Dat krijg je nooit in een herberg. En daarna stopt ze mijn lakenzak en was van gisteren (was alleen maar uitgespoeld) in de wasmachine en wenst me een fijn verblijf toe. Un abrazo muy fuerte , een stevige omarming, is wel op zn plaats. 

Wat mij nu nog rest mn eigen engeltje een naam te geven. Ik vind Angelita wel mooi, engeltje.  Drie op een dag. Dat kan slechter! :-)