Water... een zegen..

30 januari 2023 - Gunjur, Gambia

De dag is alweer om. De zon is zich al achter de hoge mangobomen aan het verstoppen. In de verte klinkt het schelle 'kinderkoor' van de moslimschool. Bij een koor denk je aan zingen, dit is meer in koor eentonig opdreunen. Hier op de veranda is het stil. Af en toe Ami, het zeventienjarige hulpje van Oumi,  die wat aandacht wil. Knikken zonder op te kijken is voldoende om haar door te doen lopen. En soms staat er een schaap me dom aan te gapen. Als ik wat tegen haar zeg, knippert ze slechts met haar ogen en blijft naar me kijken. Bijna alsof ze me hypnotiseren wil.

Gisteren is het water echt gekomen. Na een halve dag in de keiharde grond spitten (Omar dus, ik écht niet..) was er s middags een gleuf van 40 meter, van de watertoren tot aan de roundhut, die ik met al deze 'luxe' beter om kan dopen tot Roundhouse. Daarna nog rond het huis tot aan de keuken.

20230129_101401_copy_1008x756_320230129_124631_copy_756x1008_120230129_101632_copy_1008x756_120230129_101426_copy_1008x756_3

Om 4 uur 's middags konden we de wc doortrekken, een emmer vol laten lopen naast de wc en afwassen met stromend water in de keuken. Magisch, na meer dan acht jaar domweg afzien en je aanpassen. Want dat realiseerde ik me opeens. 

Vanochtend stond ik ongeveer een half uur in de werk-modus. Na koffie gezet te hebben voor de boys en mezelf, spraken we het werk door dat ze in Sanyang nog moeten doen aan de schoolstove. Eenmaal vertrokken, was er rust, stilte, heerlijk! en  zag ik totaal het nut niet meer in van kwasten schoonmaken  en de rest van de buitenkant in oranje  verf te zetten.. Ik deed es een afwasje. Ik rommelde wat door het huis. Ik flikkerde alle waterflessen in een zak en maakte Oumi er blij mee. De vaart was er vrijwel meteen uit. Buiten hield ik me bezig met wat stenen verzamelen en kapotslaan om de gaten onder het keukenraam te vullen. Alles super relaxed. Ondertussen mijmerend: nooit meer eindeloos flessen vullen, emmers tappen en sjouwen. Of plastic waterketeltjes vullen bij de veel te hoge tapkraan op het erf.  We gebruiken namelijk geen wc papier maar spoelen met het keteltje. Opeens voelde ik hoe licht het leven hier kan zijn als je electriciteit en water hebt. Water is een zegen, dat is me hoe dan ook meer dan duidelijk geworden.

En dan is het opeens zes uur en wie staat er opeens voor mn neus... Malang. Op zn zowaar  werkende fiets, met een hele brede glimlach. Zeker een week geleden dat ik hem zag. Hij gaat binnen alles bekijken.  "Did you miss it?" Idiote vraag natuurlijk.. "Yes i always wanted to sleep here". Ik beloof hem dat hij weer kan komen zodra Ali de leidingen in zijn kamer gepleisterd heeft. Hopelijk voor het weekend. Gezellig, want eerlijk is eerlijk, het mag dan handig zijn om geen kinderen om je heen te hebben in deze mallotige chaos, ik miste hem ook. My boy.. my big boy.. bijna dertien jaar deze maand...

20230130_185321_copy_1612x1209

Foto’s

2 Reacties

  1. Alide.:
    30 januari 2023
    Wat een weelde en dan straks ook nog Malang te slapen. Super.
  2. Tineke kalis:
    30 januari 2023
    Laatste weekje incl. zn verjaardag 🧡💛🧡