Over gisteren..

Gisteravond 19:03 De plumberman vindt dat ie zn job gedaan heeft,namelijk de boel binnen voorbereiden met leidingen, kranen etc.  "But the water????!"  Hij: " Tomorrow, that is a 2nd job." Hoor ik dit goed? Is die man gek geworden?! Onder bedreiging dat ie helemaal niet meer terug hoeft te komen - ik mocht morgen nog even eerst 5000, dan 3000 dal. loon bijbetalen "just to help me" -  gaat hij uiteindelijk met 1000 van Omar en 500 van mij akkoord.  Daarna nog wat 'akkefietjes' rond aankoop waterpijp en restauratie nieuwe (!) dak.  Een idiotere dag dan vandaag heb ik nog niet eerder meegemaakt. 

Vandaag weer fijn rustig om 7 uur de dag laten beginnen. Boven de toppen van de bomen drijven zacht oranje flarden in de lucht. Iedere keer weer verrassend dat je met pikdonker wakker wordt en binnen  tien minuten het zachte schemerlicht al over de compound schijnt. De dagroutine "Omar! Coffee!" , alles bespreken wat er gebeuren gaat, vragen stellen vooral. En ook: hem bedanken dat hij gisteren naar Brikama is gegaan met een dik pak dalasis om een rol van 100 meter waterpijp te kopen. Door 50 mtr extra te kopen kan ik de vrouwengarden voorzien van water. Oei! Het wordt nog flink krap om alles voor Valentijnsdag voor elkaar te krijgen. Kwestie van achter de broek aan zitten. Maar ook dat is niet altijd makkelijk.

Zo probeerde ik gisteren mijn oude timmerman Keba op te halen om te kijken wat er nog te verbeteren valt aan het onlangs slecht heplaatste dak. Ik trof een hoopje mens aan. Slap in elkaar gedoken langs de muur. Hij was op een co.pound een enorm dak aan het maken. Zijn hulp, een bijdehandte gozer van een jaar of dertig, was met een hak de enorme palmsticks voor het dakgeraamte aan het 'bewerken'. Wat ik kwam doen.. "I came to pick up Keba to check my roof" antwoordde ik rustig. En vervolgde: " but I am worried, look at him, he seems sick, I dont take him like this. I wait untill he is a bit better". De jongen lachte "He is just from the roof. It is nothing. Give us 15 minutes to finish this, then we can go.  You toubabs with your human rights!"

Goed , de kaarten waren geschud wat mij betreft. Ik schakel deze boy domweg uit, geen discussie meer en bepaal zelf of het uberhaupt mogelijk is voor Keba om op te staan en mee te komen. Ik laat hem even alleen en beloof over een kwartier terug te komen. Wel heb ik hem nog even 2 paracetamol gegeven voor het geval hij gewoon kei-moe is.

Als ik na twintig minuten terugkom leg ik Keba uit dat hij niets hoeft te doen. Gewoon in de auto gaan zitten, dan in de Roundhut het dak bekijken en aub het verlossende woord uitbrengen: " no problem". Als ik zeg dat ik dan ook nog koffie voor hem ga maken, richt hij zich meteen op. " Coffee! Yes I need coffee! Bring it!" schreeuwt de boy naar me. Ik negeer hem en draai hem mijn rug toe.

In de Roundhut bekijkt Keba van links naar rechts het nieuw aangebrachte golfplaten dak. De zon schijnt door allerlei kieren en de kapotte  hoeken moesten nog vernieuwd. Maar de mannen van het dak zijn nooit meer terug gekomen.   " No problem I fix it Mama. THURSDAY!"  Stomverbaasd maar blij geef ik hem een hug. "Let me go now. My boy is waiting me".  Ik haal nog snel de laatste tong uit de koelkast en pak het voor hem in. Ik ben toch te moe om die schoon te maken en te bakken. 

Met twee sinaasappels en een grapefruit achter de kiezen val ik als een blok in slaap.