Etappe 23.2 Villafranca del Bierzo, 0 km

10 oktober 2019 - Villafranca del Bierzo, Spanje

Overdenking na de middagwandeling door het dorp dat een stad blijkt te zijn.

Ik kuier op mn gemakkie - die vaart krijg ik er nooit meer in - door de smalle straatjes, loop opeens door een behoorlijk uitgebreid maar enigszins verwaarloosd rosarium met buxushagen die hun strakke vorm aan het verliezen zijn.  Dan zie ik een bordje 'playa fleuvial'. Lijkt me dat er, als je maar genoeg naar beneden loopt, er een rivier moet zijn. Plus een strandje waar je dus kunt badderen. Het mag dan zonnig zijn, ik ben te lui om mijn schoenen uit te doen en concentreer me op foto's maken. Aan de kant van het water buigen vijgenbomen zich voorover. Ik pluk vijgen en vrees dat ik al etend aan avondeten niet meer toe kom. Altijd in voor een praatje, hoor ik van de cassiere van de -in de muur verstopte supermarkt, dat het zondag pas gaat regenen. En dat - ze wijst naar boven- het prachtig is als ik de camino volg.  Laat ik dat nou van plan zijn.
Even later, op een klein pleintje met een fontein in het midden, bankjes  rondom en bomen met vreemde vruchten eraan, 'spreek' ik met een oude tandeloze vrouw. We zitten samen op een van de bankjes. Ik vraag wat voor vrucht het is aan de bomen. Onverschillig haalt ze haar schouders op. "Nada." Geen chirimoya dus, want daar leek het op. In stilte zitten we daar. Zij rochelt wat, sist en steunt. Argwanend kijkt ze naar mn mobiel, waar ik de kaart van de omgeving op heb staan.
"Es un mapa. Puedo ver donde está Las  Herrarías".. Het is een kaart, ik kan zien waar het ligt.
Weer haalt ze haar schouders op. Weer stilte.
Ik bedenk ondertussen hoe ik van tevoren alles denk uit te dokteren. Maar als ik toevallig aan een (andere) vrouw vertel dat ik naar Las Herrerías ga,  blijkt dat veel te dichtbij.
"Es poco!!". Ik blijk dus echt geen idee te hebben van afstanden in de bergen. Ik overdrijf, denk met zeven kilometer een dag bezig te zijn. "No, no!" zegt Marisa - zo heet ze - lachend, "es muy poco!" Nou ja, ik ben toch moe, kan mij het schelen. Ga ik zeven kilometer lopen en verder domweg genieten waar ik ben. Helemaal geen gek idee.

Wat blijkt: ik heb me vergist, Las Herrerías is eenentwintig kilometer!

4 Reacties

  1. Alide Bogaard:
    10 oktober 2019
    👍👍🙋‍♀️
  2. Myrthe:
    10 oktober 2019
    Nu ben IK dus benieuwd naar de vrucht :-)
    Ik heb hier trouwens ook een cherimoya staan in mijn tuin :-)
    Bedenkt weer voor je verhaal!
  3. Tineke kalis:
    10 oktober 2019
    Echt geen idee! En vergeten te fotograferen :-(
  4. Frans Helmich:
    10 oktober 2019
    Als je wéér zo’n boom ziet ; FOTO MAKEN svp...📷