32.2 O'Pedrouzo - Santiago de Compostela

Inmiddels ben ik al 24 uur in Santiago, maar had geen tijd om te schrijven. Gelukkig heb ik de foto's om de dag terug te halen.

Op pad. Met het schema van de app in mn hoofd was ik klaar om 5,5 kilometer te gaan klimmen. Door een bos, langs beekje en watervallen, steil omhoog. En dan opeens.. een brede asfaltweg. Ga me niet vertellen dat dit het was! Ja dus. Het blijkt een soort tafelberg. De eerste km klim je en daarna is het plat. Wel wat saai langs een brede asfaltweg lopen. Dus de eerste koffietent-als-die-komt is voor mij. Het is echt een tent. Een houten barakje met een plastic dekzeil aan de buitenkant. In Spanje hebben de meest armetierige tentjes een enorm groot espresso apparaat. Zo ook deze. Binnen zijn net drie vrouwen aan een tafeltje gaan zitten. Ik zag ze voor me lopen, elk met een stok. Ik groet en vraag hoe het et ze gaat. "Bien, bien! Y usted?" is hun antwoord, duidelijk in voor een praatje. Dus vraag ik of ze op weg zijn naar Santiago en bekijk ondertussen hun kleding: doodgewoon , met een jasschort over  de broek en normale schoenen. "No no nono.. vamos a pasear un poquito!" lachen ze. Gewoon een beetje wandelen! Ik wijs op de jasschort onder het jack en grap: "pasear en el uniforme de ama de casa!" Wandelen in het uniform van de huisvrouw! Ze komen niet meer bij. Natuurlijk een foto. Het jack gaat uit  zodat het 'uniform' goed te zien is. Voor de foto. En na uitgebreid groeten ga ik er weer vandoor. De vrouwen luidlachend achterlatend.

Het lopen is een makkie dankzij mn voorzorgsmaatregelen: paracetamol en ibuprofen :-)  Maar ook omdat ik er bijna ben. Nog even langs het lelijke monument waar Paul me voor gewaarschuwd heeft en dan naar beneden, Santiago in. Ik hoopte op een prachtig zicht van bovenaf. Dat was er. Alleen bestond dat zicht uit hoge flats en  buitenwijken. Geen monumentale wijk te bekennen, laat staan dat ik de kathedraal zie. In de verte op een berg zie ik wel iets dat op een torenspits zou kunnen lijken, maar besluit dat het een zendmast is. Later  blijkt dat dat wel degelijk de kathedraal was die ik zag.

Beneden begint de stad. Foto's bij het woord Santiago en dan eerst maar eens koffie. Ik heb totaal geen haast. Als ik een druk bezochte groente-en fruitwinkel zie heeft dat prioriteit en schaf appels, peren, tomaatjes en bananen aan. Ondertussen vraag ik me af waarom ik niet zoals anderen me als een haas naar het plein voor de kathedraal spoed. Ach, denk ik, dat is toch allemaal opgeklopt. Want eerlijk gezegd wilde ik op de route Via de la Plata  al nooit van Santiago weten omdat dat 1000 km verderop lag. Pas toen ik de 'Frances' ging doen kwam dat aan de orde. En nu ben ik er. Ik ga gewoon rustig op zoek naar dat plein straks. 

Op het plein is het niet eens zo heel druk. De kathedraal kun je niet in ivm restauratie en je moet het dus met de aanblik doen. Ik tover mn pastic fles met wijn tevoorschijn en proost met mezelf op alles wat er gebeurd is. Zoveel, dat ik het me nauwelijks voor kan stellen. De emoties blijven verder uit. Die heb ik al genoeg onderweg gehad. Ik ga op zoek naar het bureau waar ik de oorkondes kan krijgen. Niks geen wachtrijen, gewoon binnen drie minuten alles geregeld. Twee oorkondes , met op de laatste de kilometers. Ik zeg nog gauw voor ze gaat schrijven, dat ik stukken met de bus gedaan heb en dat ze zeker 200 km af moet trekken. Verbaasd doet ze dat.. of niet : 849 km. (?????) De oorkondes gaan in een kokertje en ik heb mn camino gedaan. Zoveel is duidelijk! 

Hahaha! Maar er komt nog een verhaal want ik ben hier nog niet weg! :-)