30 Melide- Arzua

Was ik goed uitgerust en vroeg opgestaan, zodat ik 'ongestoord' mn muesli met fruit kon klaarmaken, komt er om half zeven s ochtends doodleuk een Koreaan naast me zitten smakken. Die lui hebben nog nooit van privacy gehoord en communiceren doen ze ook niet. Was het daarbij gebleven. .. a la!.. Maar toen ik na het ontbijt me in de gang klaar maakte om te vertrekken - even in de makkelijke stoel om mn schoenen aan te doen - zag zijn vriendin haar kans schoon om direct in die stoel plaats te nemen zodra ik even opstond. Hoe verzint ze het?!  Zeer kortaf gebaarde ik dat ze op moest staan. Zit ze daar haar blote voeten in te smeren en doet of ze niet snapt wat ik zeg. Kortom, foute boel. Ik stamp naar buiten. Loop vervolgens een foute weg in waardoor ik domweg een rondje loop en begin eindelijk aan de camino, denk ik. Geen gele pijl te bekennen. Geduld, zeg ik tegen mezelf, die oude man zei dat je helemaal rechtdoor moet lopen. Uiteindelijk kom ik bij een kruising - het begint net licht te worden - en zie de eerste twee pelgrims lopen. Gelukkig. On the road. Maar ik voel dat het niks wordt vandaag. Ik maak haast geen foto's. Ik zit mezelf in de weg.

Even lijkt het beter te gaan als ik mn naam hoor roepen. Het is Jorg, met wie ik een avond in een restaurant gekletst heb. Samen doen we een forse klim. Als ik boven even op adem kom loopt hij door. Ook goed. Ik doe de earphone in en hoop dat de pianoconcerten van Beethoven me verzachten. Iets misschien.. Mn knie doet zeer, mn voet doet zeer, mn enkel zegt dat ie het zat is. Ach, zo'n dag. Gewoon verkeerd begonnen. 

Ik ben op tijd in de herberg. Ik ben niet alleen de eerste,maar ook de enige. De warmwater installatie is duidelijk uit (koude douches) en de verwarming ook. Ik trek een deken uit de kast en ga een uur pitten. Daarna een wandeling om te kijken waar ik beland ben. En koffie met koek. Je moet toch wat als het tegen zit..